امروز شاید بیشتر از ده ماه از راه‌‌اندازی اولیه این وبسایت می گذره و بیش از ده بار موضوع اولین نوشته‌ام رو انتخاب کردم اما کامل ننوشتم و پست نکردم. در همین حین حدیث خیلی جالبی از امام علی (ع) دیدم که احساس می‌کنم چه قدر برای اون زمان بی‌مفهموم به نظر میومده شاید، اما دقیقا واسه زمان ما خیلی کلیدی هست: « پایداری زندگی به برنامه‌ریزی درست و وسیله رسیدن به آن مدیریت صحیح است». اما از طرف دیگه فقط برنامه‌ریزی هم نیست دیگه. همه چی به همه چی ربط داره تا رفتاری از ما سر بزنه. از عزت‌نفس، کمال‌گرایی، اهمال‌کاری، خودتخریبی، و و و . این روزا روزای خیلی جالبی واسم نیست. حس اتلاف وقت، حس بی‌هدفی و سردرگمی کلافم کرده. یه دست‌وپاهایی هم می‌زنم اما بیشتر حالت مرداب داره متاسفانه. یا البته تفسیر من از رفتارها و رویدادهای اطرافم اینه. هم‌دم این روزام شده آهنگ بوم از آلبوم «پیاده‌روی در اردیبهشت» گروه دال :
دنیای من را نقاشی کن
با فرداهایی آبی‌تر
دنیای من را نقاشی کن
با شب‌هایی مهتابی‌تر
دنیای من را نقاشی کن
دور از آتش، دور از فریاد
با سقفی سرشار از آرامش
دور از طوفان، دور از باد
دنیای من را نقاشی کن
رنگارنگ از آزادی
با دستانی بی‌قفل و دستبند
دنیایی غرق شادی
موج امید را تا دریا بکش
آبی صلح را تا آسمان
طرحی از خورشید بر بوم شب بزن تا تعبیر رویایمان